به گزارش ایرنا از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، حسن رضوانی نیک آبادی سرپرست هیأت باستان‌شناسی، امروز یکشنبه با اعلام این خبر گفت: محوطه عمادالدین 2 در حاشیه جنوبی شهر شاهرود در دو سوی جاده کمربندی این شهر واقع شده و بر اساس یافته‌های موجود، تاریخ استقرار در آن از دست کم نیمه هزاره هفتم تا اواخر هزاره پنجم قبل از میلاد بوده است.
این باستان‌شناس افزود: این محوطه با عرصه بیش از 10 هکتار یکی از بزرگترین محوطه‌های دوره نوسنگی منطقه شمال شرق ایران است.
وی با اشاره به فصل نخست گمانه‌زنی در این محوطه با ایجاد 13 گمانه در بخش‌های مختلف تصریح کرد: در فصل دوم که هم اکنون در جریان است تاکنون هشت گمانه در بخش‌های حاشیه‌ای محوطه ایجاد شده است.
به گفته رضوانی نیک آبادی، آنچه عملیات گمانه زنی در این محوطه را بسیار پیچیده کرده، دستکاریهای انسانی طی چند دهه اخیر به منظور تسطیح زمین و ایجاد باغ است که باعث آشفتگی زیاد در چشم‌انداز اولیه این محوطه شده است.
این باستان‌شناس تصریح کرد: بخش بزرگی از این محوطه امروز زیر باغ‌های میوه و تاکستان است.
او افزود: طی این دستکاری‌های انسانی بخش زیادی از نهشته‌های باستانی از بخش‌هایی به بخش‌های دیگر محوطه منتقل شده و این امر بر پیچیدگی عملیات تعیین عرصه این محوطه افزوده است.
به گفته سرپرست این برنامه میدانی، اهمیت محوطه عمادالدین 2 به جز وسعت غیر عادی آن، در این است که شواهدی از استقرار انسانی طی هزاره هفتم پیش از میلاد در شرق زاگرس و آغاز سفالگری در این منطقه را نشان می‌دهد.
او تصریح کرد: چنین شواهدی تاکنون فقط از تپه غربی سنگ چخماق شاهرود به دست آمده بود.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی گفت: این محوطه همچنین نشانه‌هایی از گذار از دوره چخماق به دوره چشمه علی (اواخر هزاره ششم پیش از میلاد) را در اختیار گذاشته است که تاکنون از کاوش محوطه‌های دوره نوسنگی شاهرود مانند سنگ چخماق، دهخیر و کلاته خان به دست نیامده بود.
وی افزود: اهمیت این شواهد آنچنان است که پژوهشکده باستان‌شناسی قصد دارد برای لایه‌نگاری این محوطه و بازیافت اطلاعات و شواهد مرتبط با این نشانه‌ها بودجه‌ای تخصیص دهد.
دومین فصل برنامه گمانه‌زنی به منظور تعیین عرصه محوطه عمادالدین 2 رویان شاهرود سمنان با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در حال انجام است.