به گزارش ایسنا، حسن رضوانی بااعلام این خبر افزود: فصل نخست گمانه‌زنی در این محوطه در خرداد و تیرماه امسال انجام شد و در فصل نخست 13 گمانه در بخش‌هایی که گمان می رفت حاشیه محوطه باشند کاوش شد.

وی با اشاره به اینکه در فصل دوم نیز هشت گمانه در بخشهای حاشیه‌ای محوطه ایجاد شد، گفت: آنچه عملیات گمانه‌زنی در این محوطه را بسیار پیچیده کرد، دستکاری‌های انسانی در چند دهه اخیر به منظور تسطیح زمین و ایجاد باغ است که باعث آشفتگی زیاد در چشم انداز اولیه این محوطه شده است.

 رضوانی با بیان اینکه بخش بزرگی از این محوطه امروزه زیر باغ‌های میوه و تاکستان است، افزود: طی این دستکاری‌های انسانی بخش زیادی از نهشته‌های باستانی از بخش‌هایی به بخش‌های دیگر محوطه منتقل شده و این امر بر پیچیدگی عملیات تعیین عرصه این محوطه افزوده است.

وی گفت: اهمیت محوطه عمادالدین 2 به جز وسعت غیرعادی آن، در این است که شواهدی از استقرار انسانی طی هزاره هفتم قبل از میلاد در شرق زاگرس و آغاز سفالگری در این منطقه را نشان می‌دهد.

وی افزود: چنین شواهدی تاکنون فقط از تپه غربی سنگ چخماق شاهرود به دست آمده بود و این محوطه همچنین نشانه‌هایی از گذار از دوره چخماق به دوره چشمه‌علی (اواخر هزاره ششم قبل از میلاد) را در اختیار گذاشته است که تاکنون از کاوش محوطه‌های دوره نوسنگی شاهرود مانند سنگ چخماق، دهخیر و کلاته خان، به دست نیامده بود.

سرپرست هیات باستان شناسی در تپه عمادالدین 2 شاهرود گفت: اهمیت این شواهد آنچنان است که کار لایه‌نگاری این محوطه و بازیافت اطلاعات و شواهد مرتبط با این نشانه‌ها در دست اجراست.

محوطه عمادالدین 2 در حاشیه جنوبی شهر شاهرود در دو سوی جاده کمربندی این شهر واقع شده است.  بر اساس یافته‌های موجود، تاریخ استقرار در این محوطه از دست کم نیمه هزاره هفتم تا اواخر هزاره پنجم قبل از میلاد بوده است. این محوطه با عرصه بیش از 10هکتار یکی از بزرگترین محوطه‌های دوره نوسنگی منطقه شمالشرق ایران است.